hausten kjem åleine

oktober er eit islag under huda,
ein mangel på fotfeste -

eg står midt i dette eventyret som er grått og kvit og under vatn,
oslo opner seg opp som ein svolten ulv og spyr raude blad over gatene me går gjennom, på nattestid -
eg veit ikkje veien vidare,
eg kler meg i den svarte jakken og dei raske føtene,
den løyndosmfulle hjernen,

mellom hans fingre og mi hud
er ein naken himmel